فیلسوف نسل کم حوصله اینترنتی که راه حلش معکوس زندگی کردن است راه بیونگ از متالوژی تا فلسفه
به گزارش عطر حرم، بیونگ چول هان وقتی که ۲۱ ساله بود، رساله سرشت حقیقت هایدگر را خواند، فهمید باید به آلمان برود و در همان فضایی که هایدگر را تبدیل به فیلسوفی جهانی کرد به تحصیل فلسفه بپردازد.
خبرگزاری مهر -گروه دین و اندیشه: نسل جدید در جوامع مختلف می کوشد علایق و دیدگاه های خود در حوزه های مختلف را با نحوه پیگیری و ابراز علاقمندی خود در فضای اینترنت و رسانه های اجتماعی، به فعالان، محققان و حتی اندیشمندان و فلاسفه بقبولاند.
این نسل نه حوصله خواندن نقد عقل محض کانت را دارد و نه حتی داستان های لغت موران شهاب الدین سهروردی را و شاید هم آن چه در رابطه با این آثار شنیده است او را به این باور رسانده است که آنها سخنی برای امروز او ندارند و سخن نو را باید از مرد نو خواست، هرچند که علایق به فرهنگ کره ای که جلوه هایی از آن در سریال های کره ای و موسیقی کی پاپ مشهود است را نمی توان در توجه به فیلسوفی که سوژه این گزارش است، نادیده گرفت. نکته جالب توجه اینست که فیلسوف عصر رسانه و تصویر، در طول زندگی حرفه ای خود از مصاحبه های رادیویی و تلویزیونی اجتناب می کند.
بیونگ چول هان، در ۱۹۵۹ میلادی، ۶ سال بعد از پایان جنگ خونین کره که بیشتر از ۵۰۰ هزار کشته بر جای گذاشت در سئول کره جنوبی در خانواده ای که مسیحی کاتولیک بودند به دنیا آمد. جنگ کره، نتیجه تقسیم کره بعد از جنگ جهانی دوم بود که میان یک حکومت لیبرال متحد ایالات متحده آمریکا و یک حکومت کمونیستی متحد شوروی به وقوع پیوست و این نزاع با افت و خیز همچنان هم ادامه دارد.
بیونگ چول هان، در سئول مهندسی متالوژی خواند. به رشته تحصیلی اش علاقه زیادی داشت و به قدری به ابتکارات می اندیشید که یک مرتبه نزدیک بود در یک انفجار شیمیایی در خانه پدری اش خویش را به کشتن دهد.
نکته جالب توجه اینست که بیونگ چول هان فیلسوف عصر رسانه و تصویر، در طول زندگی حرفه ای خود از مصاحبه های رادیویی و تلویزیونی اجتناب می کند
در روزگاری که کره جنوبی مسیر توسعه را مرحله به مرحله می گذراند هوای تغییر فاز تحصیلی به سر او افتاد. وقتی که ۲۱ ساله بود رساله سرشت حقیقت هایدگر را خواند، فهمید باید به آلمان برود و در همان فضایی که هایدگر را تبدیل به فیلسوفی جهانی کرد به تحصیل فلسفه بپردازد هرچند که خانواده اش هنوز نمی دانستند که وی در آنجا قرار نیست رشته فنی اش را ادامه دهد. بیونگ در سال ۱۹۹۴ مدرک دکترای خویش را در فرایبورگ با رساله ای در مورد استیمونگ یا خلق و خو در اندیشه مارتین هایدگر دریافت کرد. در آغاز قرن ۲۱ میلادی، او به دپارتمان فلسفه در دانشگاه بازل پیوست و در آنجا تحصیلات خویش را به پایان رساند.
بیونگ در سال ۲۰۱۰، او عضو هیأت علمی دانشگاه هنر و طراحی کارلسروهه شد، جایی که زمینه های مورد علاقه او فلسفه قرن ۱۸، ۱۹ و ۲۰، اخلاق، فلسفه اجتماعی، پدیدارشناسی، نظریه فرهنگی، زیبایی شناسی، مذهب و نظریه رسانه بود. بعد از آن چول هان از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۷ در دانشگاه برلین، فلسفه و مطالعات فرهنگی تدریس کرد.
سبک زندگی دهه نودی پسند
می توان گفت بیونگ همانگونه زندگی می کند که اغلب دهه هشتادی ها و نودی ها که آنها را «نسل زِد» می خوانند را به هیجان می اندازد و اگر نبود اجبار حضور در مدرسه و دانشگاه، این شیوه زندگی را انتخاب می کردند. بیونگ مردی ۶۶ ساله است که زندگی را به عقب می گذراند. او وقتی مردم خواب هستند بیدار است و زمانیکه دیگران آغاز به کار می کنند به رختخواب می رود. میتوان گفت او که یک متفکر تنبل با افتخار است، فقط سه جمله در روز می نویسد. او بیشتر ساعات خویش را صرف مراقبت از گیاهانش و نواختن قطعات باخ و روبرت شومان در پیانوی بزرگش که ساخته شده توسط کمپانی «استاین وِی و پسران» می کند. برای او، اینها چیزهایی هستند که واقعاً در زندگی مهم هستند.
جامعه ای مملو از افراد فرسوده
بیونگ آثار گوناگونی دارد. او به جای تألیف کتبی برای خواندن های طولانی مدت و با اصطلاحات سنگین، کتاب های سریع و دقیق عرضه می دهد. شهرت وی در غرب بیشتر برای کتاب جامعه فرسودگی است. کتابی که ذوق دوران ما را به تصویر می کشد. در آن، او جامعه ای را تشریح می کند که کاملا سوخته است، مملو از افراد فرسوده، که از خود در محل کار سو استفاده می نمایند و با غوطه ور شدن در تلفن های همراه خود، اوقات فراغت خویش را بهینه می کنند.
به باور بیونگ، دلیل این که ما در اکثر مواقع احساس خستگی و فرسودگی می نماییم، اینست که در محاصره فرهنگی مثبت اندیش هستیم. در محیط کاری، در هنگام تماشای تلویزیون یا وب گردی، با حجم عظیمی از پیام های نه چندان اساسی مواجه می شویم که به ما می گویند چه میتوان کرد.
بیونگ می گوید: «سیمون ویل فیلسوف فرانسوی چنین می گوید. انسان ها خشن هستند، محیط زیست را ویران می کنند. هیچ حیوانی با طبیعت خشن نیست مگر انسان. او آن چه را که زندگی خویش را مدیون آن است بر هم می زند و چطور میتوان از این زندگی وارونه فرار کرد؟ با معکوس زندگی کردن.»
این فیلسوف کره ای الاصل در یکی از آخرین کتاب هایش با نام بحران روایت استدلال می کند که امروزه روایت از تبلیغات قابل تشخیص نیست: مردم و سیاستمداران زندگی خویش را در رسانه های اجتماعی بازاریابی می کنند. همه چیز در مورد تبلیغات و خود تبلیغی است. چول هان، داستان سرایی را با داستان فروشی مقایسه می کند. او می گوید: «به نظر می رسد کیفیت مهم نیست و نکته مهم اینست که به آسانی هر چیزی را که عرضه می دهید بفروشید. همه ما در این مورد قرار می گیریم: سیاستمداران، روزنامه نگاران، کاربران رسانه های اجتماعی … که منجر به خیلی از تارهای کوچک بدون عمق می شود.»
به چالش کشیدن «جامعه دستاورد»
در دهه هشتاد میلادی، مجموعه ای از نویسندگان بودند که طرز فکر مردم را در مورد محبوبیت روز افزون تلویزیون رنگی و رسانه های خبری به چالش کشیدند از نیل پستمن و ترس او از تبدیل شدن جهان ما به یک «جامعه بی اهمیت» گرفته تا مارشال مک لوهان که به ما اخطار داده بود که «رسانه پیام است» و میتوان گفت چول هان هم یکی از آنهاست.
بیونگ می گوید: ما در تلاش دائمی خود برای موفقیت، برای دستیابی به هر کاری که می توانیم انجام دهیم، بیمار می شویم و می سوزیم. سوژه ی موفقیت، برای به حداکثر رساندن موفقیت، بگونه ای افسونگر عمل می کند که منجر به «استثمار خود» می شود
علاوه بر این، بیونگ چول هان داستان هایی را می گوید که باید امروز گفته شود. داستان هایی در مورد فناوری مدرن، در رابطه با این که ما بعنوان یک جامعه در کجا هستیم و اگر مسیر خویش را تغییر ندهیم به کجا می رویم.
او اعتقاد دارد ما در یک جامعه کم عمق و موفقیت زندگی می نماییم، جایی که تمام منفی ها پاک شده، لبه ها صاف شده و فیلترها اعمال شده است. ما بیشتر خودمان را اغلب در نماهای نزدیک نشان می دهیم و کمتر «دیگری» را می بینیم. در فشار دائمی برای موفقیت، موفقیت و رضایت از خود، منزوی و بیمار روانی می شویم، از طبیعت، تجربه واقعی و افراد دیگر جدا می شویم. در قرن بیستم ما در یک «جامعه انضباطی» زندگی می کردیم. در قرن بیست و یکم، ما در یک «جامعه دستاورد» زندگی می نماییم.
بیونگ می گوید: ما از «موضوعات اطاعت» به «موضوعات دستاورد» حرکت کرده ایم.آنچه ثابت مانده است فشار برای تولید بیشتر است. چیزی که تغییر کرده زبان است. به جای این که تحت فرمانی قرار بگیریم که «باید» کاری انجام دهیم، در معرض این امر هستیم که «می توانیم» کاری را انجام دهیم. بیونگ در «جامعه فرسودگی» شعار اوباما را به چالش می کشد
بیونگ چول هان در کتاب جامعه فرسودگی شعار مشهور باراک اوباما رئیس جمهور اسبق ایالات متحده آمریکا که «آری، ما می توانیم» را شعاری در ظاهر روحیه بخش می داند که بناست آزادی و امکانات بالقوه انسان ها را آشکار سازد اما حقیقت اینست که این آزادی، غیرواقعی است؛ چونکه پیام نهفته در «آری، ما می توانیم» اینست که «آری، ما مجبوریم». ما در جامعه ای مبتنی بر دستاوردهای مختلف زندگی می نماییم که در آن، به شکل داوطلبانه تسلیم فشار برای موفقیت بیشتر می شویم و محدودیت های چنین جامعه ای کمتر از جامعه نظم دهنده نیست.
بیونگ می گوید: «ما در تلاش دائمی خود برای موفقیت، برای دستیابی به هر کاری که می توانیم انجام دهیم، بیمار می شویم و می سوزیم. سوژه ی موفقیت، برای به حداکثر رساندن موفقیت، بگونه ای افسونگر عمل می کند که منجر به «استثمار خود» می شود. ما آغاز به دعوا با خود می نماییم. آلن ارنبرگ به اختصار می گوید: فرد افسرده قادر به اندازه گیری نیست. او از خودش شدن خسته شده است.»
بیونگ چول هان می گوید که امروز در بحران عشق هستیم. این بحران ناشی از رشد خودشیفتگی و جدایی ما از دیگری است. جهان به صورت فزاینده ای درحال ظاهر شدن است، نه بعنوان چیزی «دیگر» برای ما، بلکه بعنوان تعداد بی شماری از بازتاب های خودمان. ما تصاویر دیجیتالی کاملا متبلور شده را بدون هیچ گونه ابهام و ابهامی می بینیم. اما در همین ابهام و ابهام است که می توانیم با چیزی غیر از خودمان ارتباط برقرار نماییم.
هان می گوید در موارد منفی است که ما دیگری را کشف می نماییم. یک راه ساده تر برای درک این موضوع، این ایده رایج تر است که نقص های فردی است که آنها را زیبا می کند. در دنیای دیجیتال بدون نقص، تنها با یک صفحه نمایش، بدون گذشته یا آینده، فقط حالا، زیبایی هم وجود ندارد.
کتاب ها باید خوانده شوند، نه آن که از آنها سوال طرح شود
بیونگ فیلسوفی نسبتاً منزوی است. وی در حباب ساخته شده خود زندگی می کند و زمان خویش را بین دو خانه تقسیم می کند: آپارتمانی در جنوب غربی برلین و خانه ای با باغی بین دریاچه و جنگل. معمولا حالتی ژولیده دارد و بیشتر مواقع با دوچرخه سیاهش تردد می کند. بیونگ یکی از علایق اش حضور در قبرستان قدیمی سنت متیو است. قبرستان سنت متیو برلین
جایی که برلینی ها دوست دارند برای پیاده روی به آنجا بیایند. این یک فضای آرام و سرسبز، با درختان چند صد ساله، مسیرهای سیاه آسفالت طولانی و گل های بنفش است. قبرستان سنت متیو نزدیک آپارتمان چول هان است.
فیلسوف عصر رسانه یک گوشی هوشمند دارد که با وسواس و به سختی از آن استفاده می نماید. بیونگ دوست ندارد بیش از اندازه با دیگران اختلاط کند، بنابراین است که کمتر رسانه ای موفق می شود که با او به گفتگو بپردازد.
کسانی که با او گفتگوهای رسانه ای داشته اند می گویند: بیونگ از همان لحظات اول، او به وضوح نشان داده است که حوصله پاسخ دادن به سوالات در کتاب ها یا ایده هایش را ندارد. کتاب های وی خودشان صحبت می کنند و بنابراین است که او آنها را نوشت. آنها مقرر است خوانده شوند قرار نیست از وی در مورد آنها سوال شود.
منبع: عطر حرم
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب