دروازه تاریخ،
فروغ علامه
عطر حرم: علامه ای که در کودکی و ابتدای آموختن، توفیق چندانی در فهم مطالب درسی نداشت با توسل به دوده و عنایت الهی، گشایش غیر قابل وصفی برایش به وجود آمد و به مدارج عالی علمی و سلوکی دست یافت.
به گزارش عطر حرم به نقل از ایسنا، امروز ۲۴ آبان ماه چهل و سومین سالگرد درگذشت آیت الله العظمی سید محمدحسین طباطبایی معروف به علامه طباطبایی در سال ۱۳۶۰ است.
آباء و اجداد علامه طباطبایی از جانب پدری به امام حسن مجتبی (ع) و از جانب مادری به امام حسین (ع) می رسد. سید محمدحسین جد علامه طباطبایی از شاگردان و دوستان صمیمی علامه محمدحسن نجفی معروف به صاحب جواهر، صاحب کتاب «جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام» بود و نامه ها و نوشته های شیخ را به سبب خوش خط بودن، بازنویسی می کرد. او خود مجتهد بود و به علوم غریبه و خفیه همچون رمل، جفر و... تسلط داشت.
با این حال سید محمدحسینِ کهن سال از نعمتِ داشتن فرزند محروم بود. روزی هنگام تلاوت سوره انبیاء با قرائت آیه ۸۳ این سوره و خواندن آیهِ «وَأَیُّوبَ إِذْ نَادَیٰ رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ» دلش شکست، در همان لحظه چنین ادراک کرد که اگر حاجتش را از خداوند بخواهد به او اعطا می شود. او نیز دعا کرد و خدا فرزند صالحی به او داد و آن پسر، سید محمد آقا، پدر علامه طباطبایی شد.
محمدحسین؟
حاصل ازدواج سید محمد آقا و ربابه خانم در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۲۸۲ در روستای شادباد مشایخ تبریز متولد شد و نامش را محمدحسین گذاشتند. سید محمد آقا از فرزندان ابراهیم بن اسماعیل دیباج نواده امام حسن مجتبی (ع)، فردی فاضل و مجتهد و از علما و ملاکان سرشناس تبریز بود. ربانه خانم هم از نوادگان امام حسین (ع) و دختر غلامعلی یحیوی از اشراف به نام تبریز بود. ایشان چهار سال بعد محمدحسن، دومین پسرش را به دنیا آورد و کمی بعد، چشم از جهان فروبست.
پنج سال بعد در سال ۱۲۹۱ سید محمد آقا هم از دنیا رفت. بعد از فوت پدر و مادر، حاج میرزا باقر قاضی پدر شهید آیت الله سید علی قاضی طباطبایی، شهید محراب و از بزرگان فامیل، کفالت سید محمدحسین و سید محمدحسن را بر عهده گرفت.
سید محمدحسین نوجوان در آغاز آموختن، توفیق چندانی در فهم مطالب درسی نداشت او اما با توسل به دوده و عنایت الهی، گشایش مستمر فکری پیدا کرد و مدارج عالی علمی و سلوک الهی را بصورت مستمر طی کرد و به مدارج بالای علمی و انسانی و سلوکی ارتقاء یافت.
محمدحسین و محمدحسن طی سالهای ۱۲۹۰ تا ۱۲۹۶ بصورت خصوصی خواندن قرآن، گلستان، بوستان، نصاب الصبیان، اخلاق ناصری، انوار سهیلی، تاریخ عجم، منشآت امیر نظام و ارشاد الحساب را نزد شیخ محمدعلی سرایی آموختند و از سال ۱۲۹۷ به نظام آموزش وپرورش که بتازگی وارد ایران شده و از کلاس های درس فرانسه با آموزش زبان فرانسوی الگوبرداری شده بود، رفتند و تا کلاس پنجم در این مدارس درس خواندند.
پسرهای سید محمد آقا از کلاس ششم به آموختن دروس عربی همچون کتاب های صرف، تصریف و جامع المقدمات به مدرسه طالبیه تبریز رفتند. محمدحسین و محمدحسن به سبب هوش و گیرایی بالا دروس حوزه را به سرعت به انتها رساندند. آنان در عطش تحصیل علوم عالیه و به سبب فقدان تدریس این دوره ها در تبریز تصمیم به سفر به نجف اشرف گرفتند اما این سفر پس از ازدواج سید محمدحسین انجام شد.
ازدواج
او در سال ۱۳۰۴ و در ۲۲ سالگی با قمرالسادات مهدوی طباطبایی، دختر حاج میرزا مهدی مهدوی طباطبایی از دختران فامیل ازدواج کرد و در حدود یک سالگی نوزاد تازه متولدش، به همراه خانواده و برادرش سید محمدحسن به نجف اشرف مهاجرت کرد. آنان برای تامین مخارج زندگی و تحصیل شان در نجف، قسمتی از املاک پدری در تبریز را فروختند و بقیه مخارج شان را از فروش محصولات املاک زراعی پدر تامین کردند.
با ورود خانواده طباطبایی به نجف اشرف و به سبب وضعیت غیر بهداشتی و شرایط نامناسب آب و هوای شهر نجف، نوزاد تازه متولد از دنیا رفت. این اتفاق برای دو فرزند بعدی علامه نیز تکرار شد.
با قرار گرفتن آیت الله سید علی آقا قاضی، از اساتید به نام اخلاق، عرفان، سیر و سلوک نجف در راه زندگی سید محمدحسین مسیر زندگی و سرنوشت او تغییر نمود. بااینکه همسر سید محمدحسین با سید علی قاضی نسبتِ دور فامیلی داشت، اما تعاملات اجتماعی او و محمدحسین در احوالات روحی قمرالسادات که گرفتار سقط مکرر فرزند و افسردگی شدید ناشی از آن شده بود، تاثیر شگرفی گذاشت.
سید علی قاضی در دیداری که با قمرالسادات داشت به او نوید زنده ماندن فرزند چهارمش را داد حتی به او اسم نوزادش را گفت و مدتی بعد طبق پیش گویی سید علی «عبدالباقی» به دنیا آمد. قمرالسادات در زایمان های بعدی نیز صاحب دو دختر شد.
به علت ممنوع شدن خروج ارز توسط رضا شاه پهلوی در سال ۱۳۱۴ و توقف انتقال پول به نجف، علامه و برادرش به شدت گرفتار مشکل معیشتی شدند و با صرفه جویی، فروش اثاث منزل و استقراض از اطرافیان گذران زندگی کردند اما با رسیدن پول غیرمنتطره ای که ناشی از نذر بود، علامه قرضش به طلبکاران را پرداخت کرد.
قمرالسادات ۳۹ سال بعد در سال ۱۳۴۳ چشم از جهان فروبست. علامه به همسر باوفایش عشق می ورزید و برایش احترام بسیاری قائل بود. ایشان بعد از مرگ همسر تا مدت ها هر روز سر مزار او حاضر می شد و در فقدان او اشک می ریخت.
منصوره روزبه همسر دوم علامه طباطبایی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب