آیت الله جاودان تشریح كرد؛
چگونه ایمان به انسان شخصیت می دهد؟
آیت الله جاودان اظهار داشت: ایمان به انسان شخصیت می دهد مثلاً وقتی انسان ایمان دارد از حوادث سهمگین و خطرناك نمی ترسد و در امتحانات بزرگ مالی با خونسردی از كنار یك مال بزرگ می گذرد و اعتنا نمی نماید.
به گزارش عطر حرم به نقل از مهر، آیت الله محمدعلی جاودان، استاد اخلاق در جلسه هفتگی درس اخلاق خود که به صورت مجازی برگزار شد، اظهار داشت: انسان یا با ایمان یا خدایی نکرده با شرک و کفر از دنیا می رود. اگر انسان با ایمان از دنیا برود، یک آثاری دارد و اصلاً به محض اینکه انسان ایمان آورد، این آثار ایجاد می شود. مثالش را عرض می کنم؛ فردی در مسافرت هجرت پیامبر (ص) خدمت ایشان آمد و ایمان آورد، حضرت سواره هستند و به سمت مدینه می آیند و آن فرد هم پس از ایمان آوردن سوار اسب پشت سر پیامبر (ص) است و با پیامبر (ص) به سمت مدینه حرکت می کنند، اما خیلی راهی نرفتند که پای اسبش در سوراخی فرو رفت و این فرد با سر به زمین خورد و از دنیا رفت!
وی افزود: این فرد فقط ایمان آورد و هیچ کاری هم نکرد ولی در این فاصله اندک از ایمان آوردن تا مرگش به خاطر این ایمانی که آورد بهشتی شد. چون ایمان آورده بود اگر ظهر به جایی می رسیدند و پیامبر (ص) نماز ظهر می خواند آن فرد هم نماز ظهر را می خواند، یا اگر به مدینه می رسیدند شرایط جامعه اسلامی را می پذیرفت، مثلاً اگر جهادی پیش می آمد در جهاد شرکت می کرد، یا اگر در جهاد سختی پیش می آمد تعلیمات پیامبر (ص) را می پذیرفت؛ حالا این فرد به اینجاها نرسیده و فقط ایمان آورده و با فاصله اندکی از دنیا رفته است و پیامبر (ص) فرمود: این دوست ما مثل اینکه گرسنه بوده است، چون الان می بینم که فرشتگان ظرف های غذای برای وی در بهشت آورده اند که معلوم می شود وقتی از دنیا رفته گرسنه بوده است.
خاصیت ایمان در دنیا و ثمره آن در آخرت
آیت الله جاودان به خاصیت داشتن ایمان در دنیا و آخرت اشاره و بیان نمود: این خاصیت ایمان است و انسان هر چه در آخرت بهره مند می شود از ایمان است و البته شما در دنیا نمازتان را درست و اول وقت می خوانید، غیبت مردم را نمی کنید، دیگران را تخریب نمی کنید، حسادت و بخل به کسی نمی ورزید، اگر تکبری دارید با تکبر خود می جنگید که این خاصیت ایمان در دنیا است که زندگی انسان را منظم می کند و شخصیت انسان را مرتب و منظم می کند و به انسان شخصیت می دهد.
این استاد اخلاق شهر تهران اضافه کرد: ازاین رو ایمان به انسان شخصیت می دهد؛ مثلاً وقتی انسان ایمان دارد، از حوادث سهمگین و خطرناک نمی ترسد و در امتحانات بزرگ مالی این فرد با خونسردی از کنار یک مال بزرگ می گذرد و اعتنا نمی نماید. اگر حوادثی از نوع آن چه برای حضرت یوسف (ع) پیش آمد برای این فرد با ایمان اگر پیش آمد، به سادگی می گذرد؛ چون ایمان دارد می گذرد و در گِل فرو نمی رود و ورشکست نمی گردد. پس اینگونه ایمان به انسان شخصیت می دهد.
آیت الله جاودان به ماجرای ایمان بالای شهید مدرس اشاره و اظهار داشت: می گویند رضا خان به مرحوم شهید مدرس گفت از جان من چه می خواهی؟ شهید مدرس هر چه می خواست به او می داد، مثلاً اگر می خواست او را استاندار خراسان کند و دستش را هم باز بگذارد، او حاضر بود و حتی مقداری از پول نفت را هم حاضر بود به او بدهد، به شرطی که شهید مدرس هم او کاری به او نداشته باشد؛ اما شهید مدرس گفت من می خواهم تو نباشی! آخر هم او را به شهادت رساند و این ایمان شهید مدرس او را با وضعی فجیع به شهادت رسانید. می گویند مأموران برای شهید مدرس چای آوردند و او نخورد و گفت روزه هستم ولی مأموران به زور گفتند چای را باید بخوری و چای مسموم را خورد و مأموران منتظر بودند او بمیرد اما هیچ اتفاقی نیفتاد و او داشت قرآن می خواند، تا اینکه او را خفه کردند و به شهادت رسانیدند.
وی افزود: ایمان همین دنیا هم اثر خویش را نشان داده است و اثر ایمان تا حدی است که انسان از مرگ هم نمی ترسد و از حوادث باکی ندارد.
آیت الله جاودان بیان نمود: اما ایمان یک آثاری در آخرت دارد که آثار آخرتی ایمان یک شادمانی بی نهایت است. آن مقدار که انسان ایمان دارد به مقدار ایمانش آنجا شادمانی خواهد داشت. شادمانی این دنیا اصلاً نمی تواند طول بکشد اگر خیلی شادمانی قوی باشد قلب آدم می ایستد و سکته می کند، اگر نه مثل بچه هایی که در کنکور قبول شده و نمره تک رقمی کنکور را کسب کرده اند خیلی خوشحال می شوند، اما این شادمانی زیاد نیست و بعد عادی می شود و خاصیت شادمانی دنیا ماندگار نیست اما شادمانی آخرت شادمانی ماندگار است و اثر هم دارد و همیشه شادمانی ادامه دارد و اثر خودش را در روح و جان آدمی می گذارد.
خاصیت تقوا و بی تقوایی در دوستی
این استاد اخلاق و مؤلف حوزوی با اشاره به اثر تقوا در ماندگاری دوستی اظهار داشت: قرآن می فرماید: «الْأَخِلَّاءُ یَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِینَ»، در آن روز دوستان دشمن یکدیگرند مگر پرهیزکاران. (آیه ۶۷ سوره زخرف). در دنیا خیلی ها با هم دوست هستند و با هم می گویند و می خندند و یک روزهایی شادمان و یک روزهایی غمگین هستند و این نمونه ای از دوستی های دنیایی است. اما اگر دوستی های بر مبنای تقوا باشد که این آیه می فرماید اگر دوست در دنیا شرایط دوستی را عمل کرده باشد، مثلاً اگر من با شما دوست هستم غصه شما را می خورم و اگر شما بدی دارید این بدی شما جلوی چشم من است و من غصه آنرا می خورم و می کوشم تا این بدی را شما ترک کنید؛ این خاصیت دوست متقی است و چنین دوستی دائماً برای دوستش دعا می کند که این اخلاق بد و این رذیله اخلاقی در او نباشد.
وی افزود: پس دوست متقی در دنیا هم برای دوستش دعا می کند و مراقب زدودن رذائل اخلاقی او است. پس خاصیت تقوا در دوستی این است که اگر گرفتار شدید این دوست متقی می کوشد که گرفتاری شما رفع گردد. و این نوع دوستی در آخرت هم باقی می ماند که قرآن هم در این آیه فرمود: «الْأَخِلَّاءُ یَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِینَ».
دوستی سیاسی و بی تقوایی در دوستی
این استاد اخلاق شهر تهران اضافه کرد: اما بعضی از دوستان دشمن یکدیگر هستند که در این آیه هم فرمود در آخرت دوستان دشمن یکدیگر هستند. این دوستان در دنیا رابطه دوستی ها آنها تقوا نبوده است و دوستی های دیگری مثل دوستی های سیاسی داشته اند که مثلاً در این رابطه دوستی سیاسی او کوشیده به جهت اینکه دوستش به ریاست برسد پول خرج کرده است، رأی جمع نموده است که این دوستی ها بی تقوایی است که در آخرت به صراحت این آیه این دوستی ها تبدیل به دشمنی می شود تا حدی که در آخرت همدیگر را لعن هم می کند. اما دوستی های با تقوا می ماند.
وی در انتها به انواع دوستی اشاره و اظهار داشت: ازاین رو دوستی دو نوع است که یا دوستی با تقوا است یا بی تقوا است. اگر بی تقوا است در همین دنیا هم با دشمنی با هم دوست هستید و در آخرت هم دشمن هم هستند و همدیگر را هم لعن می کنید. اما اگر این دوستی با تقوا است در همین دنیا برای هم می کوشید که گرفتاری نداشته باشید و به نفع واقعی هم در این دنیا می کوشید و در آخرت هم این دوستی ماندگار است و در آخرت هم به درد هم می خورید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب