شرح دعای روز بیست و سوم؛
شوربختی ها حاصل گناه و عصیان است، كم شدن رزق بر اثر ارتكاب معاصی
عطر حرم: خدایا! در این روز روح مرا از گناهان بشوی و از هر عیب پاك ساز و دلم را در آزمایش تقوای جانها امتحان كن، ای بخشنده لغزش های گناهكاران.
به گزارش عطر حرم به نقل از مهر، شرح دعای روز بیست و سوم ماه مبارك رمضان به قلم حسین محمدی فام نویسنده كتاب «تاآسمان» را در ادامه می خوانید؛
اَللّهُمَّ اغْسِلنی فیهِ مِنَ الذُّنُوبِ وَ طَهِّرْنی فیهِ مِنَ العُیُوبِ وَ امْتَحِنْ قَلبی فیهِ بِتَقْوی القُلُوبِ یا مُقیلَ عَثَراتِ المُذنبین.
خدایا! در این روز روح مرا از گناهان بشوی و از هر عیب پاك ساز و دلم را در آزمایش تقوای جانها امتحان كن، ای بخشنده لغزشهای گناهكاران.
در دعای این روز، پاك شدن از گناهان و عیب ها را خواستاریم. باید بدانیم كه همه بدبختی هایی كه دچار می شویم اثر گناه و عصیان است و بدبخت آن كسی است كه به فرموده رسول اكرم (ص) این ماه بر او بگذرد و خداوند گناهانش را نیامرزیده باشد.[۱]
شوربختی ها حاصل گناه و عصیان است
قرآن كریم می فرماید: و هر مصیبتی كه به شما برسد، به خاطر كارهایی است كه می كنید. ازاین رو تمام شوربختی های انسان، حاصل گناه و عصیان او به درگاه خداست.
بجاست كه در این ماه مبارك، برای بخشش گناهانمان دعای بیشتری كنیم؛ آری، همان گونه كه اعمال صالح و خوب سبب می گردد تا گناهان ما محو شود، انجام گناه هم منجر به محو شدن كارهای خوب ما می گردد.
پیامبر خدا (ص) در این باره فرمودند: از گناهان دوری كنید، زیرا گناهان خوبی ها را محو می كند. همانا بنده، گناه می كند و به جهت آن، دانشی را كه آموخته بود فراموش می كند. [۲]
عمل زشت در روح انسان اثرگذار می باشد وبه سرعت انسان را تحت تأثیر قرار می دهد. حضرت امام صادق (ع) در مورد تأثیرات گناه فرمودند: همانا انسان، گناه می كند و به جهت آن از نماز شب محروم می شود؛ سرعت تأثیر كار بد در آدمی از سرعت تأثیر كارد در گوشت بیشتر است.[۳]
در آغاز این سخن، گفتیم كه هرچه بر سر ما می آید از گناهان ماست. قرآن كریم در باره این مورد می فرماید: وَ ما اَصابَكُم مِنْ مُصیبَةٍ فَبِها كَسَبَتْ اَیْدیكم[۴]؛ و هر مصیبتی كه به شما برسد، به خاطر كارهایی است كه می كنید.
حضرت علی (ع) در روایتی در ذیل این آیه می فرماید: از گناهان دوری كنید، زیرا هیچ بلیه ای رخ ندهد و هیچ رزقی كم نشود؛ مگر به جهت گناهی؛ حتی خراش برداشتن [كه بر اثر گناه بوده است].[۵]
برطبق روایات، كم شدن رزق، آمدن بلا، مرگ و غالب گرفتاری ها بر اثر ارتكاب به معاصی است:
امام صادق (ع) فرمودند: همانا مؤمن گناه می كند و به جهت آن از روزی محروم می گردد.[۶]
امام رضا (ع) در بیان نورانی خود فرمودند: هرگاه بندگان، مرتكب گناهانی شوند كه قبلا انجام نمی داده اند، خداوند هم بلاهایی را برایشان پدید آورد كه سابقه نداشته است.[۷]
امام صادق (ع) كثرت مرگ و میر بدلیل گناهان را این گونه شرح می دهند: شمار كسانی كه بر اثر گناهان می میرند، بیشتر از كسانی است كه به اجل می میرند.[۸]
امام محمد باقر(ع) هم درباره كاهش نعمت های الهی بدلیل گناه این طور اخطار می دهند: هیچ سالی كم بارش تر از سال دیگر نیست، بلكه خداوند باران را هر جا كه خواهد می باراند؛ اما هرگاه مردمی مرتكب گناهان شوند، خداوند عز و جل، بارانی را كه برای آنان مقدر كرده بود از ایشان باز می دارد.[۹]
در فراز دیگر این دعا می گوییم: خدایا تقوای دل را روزی ما كن و ما را در امتحان آن موفق بدار.
در این باره لازم است كه بدانیم قرآن كریم تقوا را به دل ها منسوب می داند؛ آنجا كه می فرماید: ذَلِكَ وَمَن یُعَظِّمْ شَعَائِرَاللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَی الْقُلُوبِ[۱۰]؛ و هركس شعائر دین خدا را بزرگ و محترم بدارد، این از خصوصیت های دل های باتقواست.
علامه طباطبایی (ره) در تفسیر شریف المیزان ذیل این آیه می نویسد: اضافه شدن تقوا به قلوب اشاره است به اینكه حقیقت تقوا و احتراز از غضب خدای تعالی و تورع از محارم او، امری است معنوی كه قائم است به دل ها و منظور از قلب، دل و نفوس است.
پس تقوی قائم به اعمال، یعنی حركات و سكنات بدنی؛ نیست چون حركات و سكنات در اطاعت و معصیت مشترك است. مثلا عمل دست زدن به بدن جنس مخالف چه در نكاح و در زنا مشترك است یا بی جان كردن در قصاص و جنایت مشترك است و یا نماز خواندن برای خدا یا ریا مشترك است. اینها همه از نظر اعمال و از نظر اسكلت ظاهری یكی است؛ پس اگر یكی حلال و یكی حرام، یكی زشت و یكی زیباست، به خاطر همان امر معنوی درونی و تقوای قلبی است.[۱۱]
اگر می خواهیم باتقوا باشیم، باید ابتدا دل را اهل تقوا نماییم تا به دنبال آن، جسم هم اهل پرهیزكاری شود.
خدایا! قلبی با تقوا را روزی ما بگردان.
[۱] عیون الاخبارالرضا، ج ۱، ص ۲۹۵
[۲] بحارالانوار، ج ۷۳، ص ۳۷۷
[۳] الكافی، ج ۲، ص ۲۷۲
[۴] سوره مباركه شوری، آیه ۳۰
[۵] بحارالانوار، ج ۷۳، ص ۳۵۰
[۶] میزان الحكمه، ح ۶۸۴۷
[۷] الكافی، ج ۲، ص۲۷۵
[۸] میزان الحكمه، ح ۶۸۴۹
[۹] بحارالانوار، ج ۷۳، ص ۳۲۹
[۱۰] سوره مباركه حج، آیه ۳۲
[۱۱] المیزان، ج ۱۴، ص ۵۲۸
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب