یادداشتی از داوود مهدی زادگان؛
قرآن كریم كتاب معرفت و هدایت، باور مجدد به وجه هدایت گری وحی
عطر حرم: انسان امروز به سختی قادر به سر بلند كردن است تا به تماشای ملكوت بنشیند و لذت ببرد. گویی سرها همه سنگین شده اند و چشم ها به این جهان دوخته اند.
به گزارش عطر حرم به نقل از مهر، متن زیر یادداشتی از حجت الاسلام داوود مهدی زادگان است كه در ادامه می خوانید؛ شاید جامعه بشری در هیچ دوره ای از تاریخ خود به مثل قرون حالیه تجربه این جهانی بودن را پشت سر نگذاشته است. دنیا گروی فرا گیر شده است و بر تجربه زیسته بشر سلطه بی سابقه ای پیدا كرده است. انسان امروز به سختی قادر به سر بلند كردن است تا به تماشای ملكوت بنشیند و لذت ببرد. گویی سرها همه سنگین شده اند و چشم ها به این جهان دوخته اند. تعلقات این جهانی به سان عقالی بر عقل شده است و حركت قوسی صعود و نزول یا گردش آن جهانی را از عقل گرفته است و خردورزی را به سیر افقی و گردش عرضی محدود كرده است. قلمرو معرفت عقلانی با محدودیت پیش آمده نه تنها كوچك شده است كه منابع شناختی آن هم كاهش پیدا كرده است. و این طبیعی به نظر می آید. چون برای انسان این جهانی شده معرفت تجربی در كنار معرفت ریاضی برای فهم جهان مادی كافی به نظر آمده است. و این قناعت دنیوی است كه سرچشمه گسست از ملكوت و شناخت ملكوتی می گردد. راه های معرفت معنوی یك به یك كنار گذاشته می شوند و نردبان های آسمان برچیده می شوند. دیگر هیچیك از آنها ارزش معرفتی ندارند و سرچشمه معرفت به شمار نمی آیند و فقط به مثابه اشیا باقی مانده از جهان گذشته، ارزش مطالعه پیدا می كنند. درباره همه وجوه نردبان های آسمان بحث می گردد مگر وجه معرفت زایی و هدایت گری. و البته انسان دنیوی شده امروزی دلیل معقولی برای این بی اعتباری معرفت معنوی ندارد و از روی خود بسندگی و احساس كاذب بی نیازی است كه آن را بی اعتبار شمرده است. بدین ترتیب، وحی كه والاترین سرچشمه معرفت معنوی و ریسمان محكمی است كه از ملكوت به این جهان الهام شده است، در تجربه زیسته این جهانی شده به حاشیه می رود. سخن خدا شخصی تلقی می گردد و حق تجلیات عینی در سیاست و حوزه عمومی ندارد. چقدر دشوار است كه گمان نماییم كلام خدا در خانه خود حق اظهار نظر ندارد. به همین خاطر، اگر انسان این جهانی شده اندك تمایلی به بازگشت و بر پاكردن مجدد نردبان های آسمان و چنگ زدن به ریسمان ملكوت را پیدا كرده است ؛ باید اول گامش، باور مجدد به وجه معرفت زایی و هدایت گری وحی باشد. هر كار اولیه ای غیر این، كوفتن بر در بسته است. او باید باور به مضمون طلیعه آیات سوره بقره پیدا كند كه قرآن كریم را كتاب معرفت و هدایت معرفی كرده است. «ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَیْبَ ۛ فِیهِ ۛ هُدًی لِلْمُتَّقِینَ» [سوره البقرة: ۲]
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب