مبارزه خستگی ناپذیر امام کاظم (ع) در معرفی اسلام اصیل
عطر حرم: به گزارش عطر حرم، اصفهان یک کارشناس تاریخ اسلام با اشاره به اینکه شخصیت موسی بن جعفر (ع) حتی در داخل زندان هم مشعل روشنگری است، اظهار داشت: زندگی امام کاظم (ع) داستان یک مبارزه‌ی طولانی تشکیلاتی، با داشتن افراد، شاگردان و مبارزان زیاد در تمام کشورهای اسلامی بود.
حجت الاسلام والمسلمین محمدعلی حسینی، در گفتگو با ایسنا و با اشاره به اینکه مقطع ۳۵ ساله (از ۱۴۸ تا ۱۸۳ هجری) دوران امامت حضرت موسی بن جعفر(ع) یکی از مهم ترین مقاطع زندگی ائمه است، اظهارکرد: دو نفر از مقتدرترین سلاطین بنی عباس یعنی منصور و هارون و دو تن از جبّارترین آنها یعنی مهدی و هادی، در این دوران حکومت می کردند. قیام ها، شورش ها و شورشگرها در مناطق مختلف و اقطار سرزمین های اسلامی سرکوب شده و درشرق، غرب و شمال قلمرو وسیع اسلامی، فتوحات تازه، غنایم و اموال زیاد بر قدرت و استقامت تخت عباسیان افزوده بود.
او افزود: در این دوران جریان های فکری و عقیدتی که برخی به اوج رسیده و برخی تازه بوجود آمده بودند، فضای ذهنی را از تعارضات و شبهات پر کرده و به حربه یی در دست قدرتمداران و آفتی برای هوشیاری اسلامی و سیاسی مردم تبدیل گشته بود که میدان را بر مبلغان و دلسوزان معارف اصیل اسلامی و صاحبان معارف علوی، تنگ و سخت و دشوار کرده بود، که این یعنی پاسخ به شبهات و معرفی معارف اصیل یکی از اعمال و حوزه های ورود امام کاظم بود، از طرفی شعر، هنر، فقه و حدیث و حتّی زهد و ورع هم در خدمت ارباب قدرت درآمده و مکمل ابزار زر و زور آنها شده بود، در این دوران دستگاه خلافت تهدیدی جدی نداشت و بنابراین چیزی خلیفه را از جریان عمیق و مستمر دعوت خاندان (ع) غافل نمی کرد؛ ازاین رو تنها چیزی که می توانست مبارزه و حرکت فکری و سیاسی خاندان (ع) و یاران آنها را رشد و استمرار دهد، تلاش خستگی ناپذیر و جهاد خطیر آنها و توسل به روش «تقیه» بود و در همین جا عظمت حیرت آور جهاد حضرت موسی بن جعفر (ع) روشن می شود.
حسینی ضمن اشاره به این که متأسفانه تاریخ دقیق و مدونی از زندگی امام کاظم (ع) در دست نیست، اظهار داشت: در بیان زندگی حضرت موسی ابن جعفر حوادث متعدد و بی ارتباط با یکدیگر، تاکید بر مقام علمی، معنوی ایشان، نقل قضایای خاندان، اصحاب، شاگردان و مباحثات علمی و کلامی و...، بدون توجه جهاد مستمر حضرت که تمام عمر ۳۵ ساله‌ی امامت ایشان را فراگرفته بود، ناقص و ناتمام می ماند. در واقع بیان و فهم این خط جهاد است که همه‌ی اجزای زندگی امام کاظم را به یکدیگر مرتبط می کند و تصویر کامل، واضح ومعنادار از زندگی و امامت ایشان به دست می دهد.
این کارشناس تاریخ اسلام اظهار داشت: حضرت موسی بن جعفر دوران نسبتاً زیادی از زندگی خویش را در خفا زندگی می کردند در آن زمان، خلیفه افراد را دستگیر کرده و از آنها در رابطه با حضرت تحقیق می کرد و آنها اظهار بی اطلاعی می کردند، حتی در روایت آمده که موسی بن جعفر به یکی از اطرافیان خود فرمودند که تو را خواهند خواست و راجع به من از تو سؤال خواهند کرد، به کلی منکر بشو و گو ندیدم و همچنین هم شد. چنین زندگی، فردی که مسأله می گوید، معارف اسلامی بیان می کند و کاری به حکومت ندارد و مبارزه‌ی سیاسی نمی کند نیست چون که چنین فردی زیر این فشارها قرار نمی گیرد.
او خاطرنشان کرد: ما امروز به زندگی موسی بن جعفر، نگاه کرده و فکر می نماییم یک آقای مظلوم، بی سر و صدا و سر به زیری در مدینه بودند که مأمورین او را در بغداد زندانی و بعد هم مسموم کردند و دار فانی را وداع گفت. در حالیکه اینطور نبود، زندگی امام کاظم داستان یک زندگی پر هیجان همراه با مبارزه‌ی طولانی، تشکیلاتی با داشتن افراد زیاد در تمام آفاق اسلامی بود، ایشان دانشمندان و افرادی داشتند که به ایشان علاقه مند بودند، از ایشان علوم را به صورت های مختلف می آموختند و فرمان های حضرت را انجام می دادند. زمانیکه پسر عمو یعنی پسر برادر ناخلف موسی بن جعفر که جزو افراد وابسته به دستگاه بود در رابطه با ی موسی بن جعفر با هارون حرف می زند، می گوید «خلیفتان یجبی الیه ما الخراج» یعنی هارون فکر نکن تو تنها خلیفه در روی زمین و در جامعه ی اسلامی هستی که مردم به تو خراج و مالیات می دهند، دو خلیفه هست؛ یکی تو، یکی موسی بن جعفر و هماتطور که مردم به تو مردم مالیات می دهند، پول می دهند، به موسی بن جعفر هم پول می دهند و این یک حقیقت بود، گرچه او برای سعایت می گفت اما یک حقیقت بود که از تمام اقطار اسلامی کسانی بودند که با موسی بن جعفر ارتباط داشتند که حضرت بتوانند دست به حرکت مبارزه ی مسلحانه ی و آشکار بزنند.
حسینی اضافه کرد: چنین شخصیت مبارز و مجاهدی که دارای دوستانی در سراسر دنیا اسلام و دارای نقشه ای برای پیاده سازی حکومت و نظام اسلامی است، بزرگترین خطر برای حکومت هارون است. بنابراین هارون تصمیم گرفت این خطر را رفع کند البته با سیاست رفتار کرد و این کار را یک دفعه انجام نداد. ابتدا مایل بود به شکل غیرمستقیم این کار را انجام بدهد. وقتی موفق نشد تصمیم گرفت حضرت را به زندان بیندازد، تا شاید در زندان بتواند با او معامله ای بکند، امتیازی بدهد یا زیر فشارها او را مجبور به قبول و تسلیم بکند، بنابراین دستور دستگیری موسی بن جعفر را از مدینه را داد و برای آنکه احساسات مردم مدینه جریحه دار نشود و متوجه نشوند که موسی بن جعفر چه شد، از این رو دو مرکب و محمل درست کردند که یکی به طرف عراق، یکی به طرف شام رفت تا مردم ندانند که حضرت را به کجا بردند امام را به مرکز خلافت آورده و در بغداد به مدت طولانی زندانی کردند.
او افزود: در واقع از تعداد دستگیری ها اطلاع دقیق در دست نیست، اما مسلم است که بار آخر امام را به قصد قتل در زندان دستگیر کردند و همین کار را هم انجام دادند، البته شخصیت موسی بن جعفر در داخل زندان هم مشعل روشنگری است که اطراف خودش را روشن می کند. حرکت فکر اسلامی و جهاد متکی به قرآن چنین حرکتی است که هیچگاه حتی در سخت ترین شرایط متوقف نمی شود.
منبع: عطر حرم
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب