دل نوشته روز نیایش و دعا؛
عرفه روز آشتی با معبود هستی
به گزارش عطر حرم، بار خدایا؛ با رویی سیاه و کوله باری از گناه، خطاکار و پشیمان، برای توبه و شروع بندگی تازه و برای بخشایش آمده ام. دستانم به سویت دراز است و زبانم با نام تو می چرخد: الهی و ربی من لی غیرک.
خبرگزاری مهر - صحرای عرفات - رضا خسروی: «الهی - الهی» بندگان که امروز به آسمان بلند شود، خدا آغوشش را باز می کند و مقابل درهای رحمت و مهربانی اش می ایستد و منتظر اشک هایی است که در عرفات بر زمین خواهد ریخت. کریم و بخشنده ایستاده است تا گناهان بندگانش را چون برگ خزان بریزد و دل شان را چون آب زمزم زلال کند؛ «خوش آمدی بنده دل شکسته من.»
بنده هایت از دیشب آمده اند. برای مهمانی ات به هیچ لباسی نیاز نبود جز همان «سفیدی» که به دیدارت خواهند آمد. با دستانی خالی که می خواهند از دریای کرم و بخشندگی ات پُرش کنند و با چشمانی اشک بار که می خواهند صحرای عرفات را با آب دیدگانش خیس کنند. آمده اند تا دست های گدایی را به سمت اقیانوس بی کران سخاوتت دراز کنند.
آمده اند تا قَسمت بدهند به حق حسین (ع) که دعای عرفه اش را در همین سرزمین خواند و به حق میهمان ویژه ات که غایب از نظر اما حاضر در صحرای عرفات است، دل هایشان را پر از نور و رحمت الهی و دست هایشان را پر از نعمات آسمانی ات کنی.
بنده هایت از همان لحظه ورود به عرفات آغاز نموده اند؛ بار خدایا؛ با رویی سیاه و کوله باری از گناه آمده ام، خطاکار و پشیمان، برای توبه و جبران، برای شروع یک بندگی تازه، برای دعا و بخشایش آمده ام. دستانم به سویت دراز است و زبانم با نام تو می چرخد: «الهی و ربی من لی غیرک». مرا دست خالی از درگاهت نراند.
خدای من؛ حال که در سرزمین عرفات روبرویت نشسته ام و دستان خالی ام به سویت دراز است، از تو می خواهم نجوای شبانه بندگان دل شکسته ات را بشنوی و از «ارحم الراحمین» بودنت لباس عافیت بپوشانی بر تن جوانی که سالهاست بیماری صعب العلاج زمینگر و بی پناهش کرده و جز تو کسی را ندارد، لباس عافیت بپوشانی بر نوجوانی که در بهترین سال های عمرش نه قدرت راه رفتن دارد و نه قدرت تکلم. لباس سلامتی بپوشانی بر همه آنهایی تن رنجور خودرا روی تخت بیمارستان ها رها کرده اند و چشم امیدشان به لطف و «شافی» بودن توست.
پروردگارا؛ امروز، روز تسبیح و ذکر و خواندن «لا اِللّه اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَکَ اِنّی کُنْتُ مِنَ المُوَحِّدینَ» است، روز پرکشیدن از زنجیر گناه تا آسمان آبی اجابت و مغفرت. امروز دست ها را باید گشود و گره بغض روزهای غفلت را رها کرد. گونه های خشک دل را با آب تمنا زنده کرد و لحظه ای درنگ کرد و به صدای زمزمه ای که تو را تا اوج انسانیت می خواند، گوش داد.
خدای من! دلم برای آشنایی و آشتی با تو، بی تاب تر از همیشه است و تنها دارایی ام در پیشگاه تو، دعایی است که به آن وعده اجابت داده ای. چگونه تو را دریابم و کدام باد موافق، این خس دور افتاده از آستانت را به کوی شناخت و دلدادگی به تو رهنمون می سازد؟
پرورگار مهربانم؛ امروز بیش از هر روز بندگانت به درگاهت چشم امید بسته اند. تو همیشه هستی و ناظری و ماییم که روسیاهی مان را برائت آورده ایم. با کوله باری از گناه به درگاهت آمده ایم و امید به جود و کرمت داریم.
منبع: atreharam.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب